KleedkamerEen kleedkamer is, zeker als de dames in de band zich willen omkleden, eigenlijk onontbeerlijk. Behalve bij de formatie Rockbitch, natuurlijk. Na 3 kwartier in de felle lampen te hebben gestaan, is het prettig om je even terug te trekken en op te laden voor de volgende set. Je kunt rustig met de andere band-leden de fouten en feiten nog eens doornemen, iedereen oppeppen voor de volgende set of na afloop in een relaxte sfeer een (allerlaatste) drankje pakken. Vroeger (ja, opa!), toen op elke straathoek wel een jongerencentrum te vinden was, waren de kleedkamers allemaal hetzelfde: een ijskoude of snikhete ruimte met een salontafel uit grootmoeders tijd met 2 of 3 lederen banken van voor de 1e wereldoorlog. En stinken dat die deden! Speelde je in een café of disco, dan werd de complete band soms in een lege klerenkast gepropt of in de ruimte naast de pisbakken, waar het uitgepieste bier als in een open riool in stromen doorheen liep (de discotheek was verder heel netjes). Tegenwoordig, zeker bij de gerenommeerde tenten, is alles prima voor elkaar. Alle faciliteiten zijn aanwezig en eigenlijk is dat normaal. Aan de ene kant zijn muzikanten (soms) bijna mensen, die normaal respect verdienen en aan de andere kant heeft de organisator zijn handtekening ervoor gezet. Natuurlijk vooropgesteld dat alles goed vermeld staat in het contract. Dan heeft de organisator zich eraan heeft te houden. Wees echter niet te kieskeurig hierin. De café-baas heeft vaak het beste met je voor en soms krijg je koffie met broodjes na afloop, terwijl daar niets over in het contract staat. Sta je koppig op je strepen, dan lekt dat altijd uit naar het publiek en sta je voor je rest van je carriëre bekend als een arrogante en zelfingenomen amateur. En terecht. consumpties »« soundcheck |
||
© G. de Braconier 2007 |