Volume

Tegenwoordig hebben we gelukkig elektronica en gezond verstand om ons daarbij te helpen. Wat elektronica is, weten we allemaal wel: iets met een draadje en een knopje. Over gezond verstand is de mensheid het na al die duizenden jaren nog steeds niet eens. Toch zijn we verbazingwekkend genoeg op het punt gekomen, om de solist iets harder (en eventueel de rest iets zachter) te laten spelen. Nou is 'iets' in het heelal een rekbaar begrip, natuurlijk. "Hij speelde de sterren van de hemel!". "Jaha, een beetje goed was het wel!!"

Ik zelf vind het mooi, als een gitaarsolo net zo hard gaat als de zang. Heel soms komt het voor, dat een gitarist zich niet kan bedwingen en in zijn ongeremde zendingsdrang de ongelovige massa door middel van een oorverdovende preek probeert te bekeren tot het enige ware geloof. Zijn geloof. Stomverbaasd en met open mond staart band en publiek na de solo in een doodse stilte naar de grijnzende en bezwete gitarist. Die stamelt hijgend: "Ging lekker, he?". Wat de beste man hier fout deed was: hij vergat naar de rest van de band te luisteren. Want ook al wordt hij begeleid door de rest, hij blijft evengoed lid uit maken van een geheel. Beheersing over het volume is een groot goed, maar ook een hele grote verantwoordelijkheid. Blijkbaar.

modern »« taalkundig