Geschiedenis

Iedereen weet natuurlijk, dat de gitaar uiteindelijk afkomstig is van de Ud (zeg: "oet"). Een archaïsch instrument uit de omgeving van de Eufraat en de Tigris, 2 rivieren in het huidige Midden-Oosten, waartussen zo'n beetje alle cultuur is begonnen. Ook die van het Westen.

Menig bewoner van streken met een voorliefde voor een bepaalde kleur sokken of kousen zal moord, brand, hel en verdoemenis schreeuwen over de godslastering in de vorige zin. Het zij zo. Wakker liggen doe ik wel van andere dingen.

Toen de Arabieren lang geleden (om precies te zijn: in 711) Spanje binnenvielen, namen ze het instrument mee (Nee, nee, ze hadden er heus wel meer dan 1 van!) en toevallig waren daar ook een paar zigeuners, die dachten: "Hé, dat kunnen we goed gebruiken!". En na doorontwikkeling kwam van het één het ander, namelijk de gitaar.

De tweede lettergreep 'taar' komt van het Perzische 'tar', wat 'snaar' betekent. Zo heet een tweesnarig instrument 'dotar', want 'do' betekent 'twee' (deux, two, zwei...). Zo hebben we nog 'seshtar', 'sitar', en dus ook 'gitaar'. Allemaal met snaren.

Er zijn natuurlijk altijd eigenwijze stijfkoppen, die met stoom uit de oren beweren, dat de gitaar afkomstig is van het Griekse 'khitaro', maar die weten er niks van.

Trouwens, ken je de Turkse saz? En de tambura? Die laatste heeft zo tussen de 60 en 80 frets! Dat komt omdat de Turkse muziek maximaal 79 tonen per octaaf kan hebben. Ja hallo! Zo kan ik het ook!

Hoe dan ook, er zitten snaren op een gitaar en die moeten gestemd worden als ze vals klinken. En 'vals' betekent hier: 'niet-in-harmonie-met-de-rest-van-de-snaren'.

vibraties »« inleiding