Vibraties

Wat nou weer? Een terugbelevenis naar de jaren '60 onder invloed van chemische preparaten of natuurlijke kruidenmengsels of gegrilde champignons? Niets van dat: een snaar hoor je nu eenmaal, omdat hij trilt. Anders niet. Punt uit.

Vroeger (jaja... gaan we weer), ging het leven allemaal niet zo snel en dat had ook zijn weerslag op de muziek. En treinen en auto's en echtscheidingen.
Omdat in voorgaande en vervlogen tijden de communicatie tussen steden, dorpen en gehuchten niet van dezelfde orde van grootte en snelheid was als vandaag de dag, had niemand er een probleem mee, dat iedere vierkante kilometer bewoond aardgebied zijn eigen standaard had.

Bijvoorbeeld hoe je een gitaar, piano of viool stemt. Internet was er toen ook al, alleen niet via je laptop, maar gewoon analoog. Van mensch tot mensch. Persoonlijke interactie en meer van dat hazelnotenkoffie gedoe. Commumicatie!!

Het schijnt, dat ergens in het verleden een Duitse musicoloog bij het opstaan of aan de ontbijttafel iets fenomenaals had bedacht: "Jeder musst dasselbe klinken". (Mijn hoogste cijfer op de middelbare school voor de Germaanse taal was een 4...)
Blijkbaar had de arme man wel geluk, want er waren anderen, die dat ook vonden. En, ach ja, iemand moet beginnen, toch?

Dus: wat wij nu (en toen ook al) als standaard A noemen, had toen een trilling van 436 keer per seconde.
Wauw! Dat is veel!
Iets (een snaar bijvoorbeeld) trilt 436 keer per seconde en dat noemen wij een 'A'. Bravo!

Maar de voortgang laat geen loopje met zich nemen en alras was er een andere -loog die het toch beter vond, om 438 Hertz als standaard te nemen. Voor de puristen: de term 'Hertz' betekent zoiets als 'trillingen per seconde'.

Totdat de Japanners in al hun ijver in 1 keer de 'standaard' verhoogden naar 442 Hertz. Maar helaas, ze hadden niet op ons gerekend en wij hier in Europa vonden 440 Hertz voorlopig wel welletjes. Haha! Net goed!

Dus: een standaard 'A' is 440 Hertz. Vandaag de dag.

ja »« geschiedenis